Фараона Рампсеніта
Ў залатой раскошнай залі
І дачка, і ўсе служанкі
Гучным смехам сустракалі.
Еўнухаў аж калаціла,
Рогат паўтарала рэха.
Нават муміі і сфінксы
Ціха трэсліся ад смеху.
Тут дачка сказала: ледзьве
Не папаўся злодзей юны –
Ён мне мёртвую руку
Узамен сваёй падсунуў.
Зразумела я, як злодзей,
Майстар рабаўнічай працы,
Змог насуперак замкам
Ноччу ў скарбніцу прабрацца.
Мае ён чароўны ключык,
Ім любыя дзверы лоўка
Адчыняе – не паможа
Ні зашчэпка, ні засоўка.
Я не дзверы, не вароты,
І замок мой не трывалы,
І, пакуль была на варце,
Я свой скарб не захавала.
Так прамовіла прынцэса,
Не шкадуючы пра страту ,
І ад смеху зноў зайшліся
Пакаёўкі і кастраты.
Цэлы дзень смяяўся Мемфіс,
Рагаталі кракадзілы,
Павысоўваўшы галовы
З хваляў глеістага Ніла.
Вестуны натоўп сабралі –
Люд пацешыць паспаліты
Гучным боем барабанаў
І зваротам Рампсеніта:
Божай ласкай фараон,
Што ўладарыць над Егіптам,
Шле народу прывітанне
Згодна з дадзеным рэскрыптам.
Восьмага красавіка
Ў годзе тысяча сто сёмым
Да Хрыстова нараджэння
Спосабам нам невядомым
Залаты запас наш царскі
Быў наведаны з налётам.
Злодзей свой рабунак дзёрзкі
Паўтараў не раз і потым.
Мы сваю дачку паклалі
Спаць ля скарба. На няшчасце
Змог нахабнік той таксама
І яе каштоўнасць скрасці.
Каб рабункі папярэдзіць,
Мы даводзім без падману
Злодзею сваю прыязнасць,
Ухваленне і пашану.
Даць у жонкі прайдзісвету
Мы сваю дачку жадаем,
Каб ён з часам пераняў
Кіраўніцтва нашым краем.
А паколькі нам дагэтуль
Невядомы адрас зяця,
Мы рэскрыптам гарантуем
Зяцю літасць і багацце.
Да Хрыстова нараджэння
Ў тысяча сто сёмым годзе.
Подпіс: Rhampsenitus Rex,
Зачытана пры народзе.
Слова фараон стрымаў,
Мужам стаўся нарачоны,
А па смерці Рампсеніта
Злодзей атрымаў карону.
Кажуць, што яго з любоўю
Бацькам звалі егіпцяне,
Нават кажуць, меней кралі
Пры ягоным кіраванні.
пераклад з нямецкай