Гукаю i чую свой голас.
Ён займае i гул ракі, i водгулле грамады, і цішу далёкага лесу.
I пакуль ён гучыць і, усюды прыняты i заахвочаны ўсюды, мае адвагу i моц гучаць, у гэтай краше ён не чужы i не свой, а — сама, заснаваная мной, краіна.
Гукаю i чую свой голас.
Ён займае i гул ракі, i водгулле грамады, і цішу далёкага лесу.
I пакуль ён гучыць і, усюды прыняты i заахвочаны ўсюды, мае адвагу i моц гучаць, у гэтай краше ён не чужы i не свой, а — сама, заснаваная мной, краіна.