Як пачуеш той плач між начной цішыні
За вакном, дзе так зімна ды гразка,
Ня будзіся ад сну, не праймайся ані,
Ня ўзірайся ў той бок, мая краска!
То ня ўбогі які, не прыблудны кульга,
Не галодны жабрак, мая зорка;
То самота мая, без патолі туга,
То любоў мая плача так горка.