Проста быць побач –
рэзаць пірог і маўчаць,
лагодныя драбкі цішы
выпускаць на стол,
ведаць, што вастрыня
нажа – не метафара,
а частка нашай
агульнай прасторы.
Рэзаць пірог
і маўчаць,
не перакрыкваць
дождж.
Дазволіць усім
удзельнікам сцэны
граць свае ролі.
Няхай застануцца
у свеце толькі
гэтая імітацыя
сонца і гэты нож.
І верш няхай зусім
не пра вас,
і кран цячэ,
і рэчы жывуць
уласным жыццём.
А вы паднясеце
да рота кавалкі
вільготнага пірага,
запоўніце рот
літарамі яго,
загаворыце мовай,
што аддае больш,
чым бярэ, –
гэта і ёсць любоў.
Разам маўчаць –
значыць мець давер,
не маючы словаў.