Калі завея зойме сьвет
І згіне шлях, і згіне шлях,
Я над табой напну свой плед,
Нібыта дах, нібыта дах.
Калі б нарынуў градабой
Ліхіх падзей, ліхіх падзей,
Я б стаў між імі і табой
За мур цьвярдзей, за мур цьвярдзей.
Калі б я, гнаны і кляты,
Ня меў кута, ня меў жытла,
Я б зладзіў рай, адно каб ты
Са мной была, са мной была.
А каб на царскі сеў пасад
Па той дзяльбе, па той дзяльбе,
Сваю б карону і арнат
Аддаў табе, аддаў табе.