Што згарэла — з попелу не ўстане.
Зерне не знайшло сваю раллю…
Свечку па няспраўджаным каханні
У начным прадонні запалю…
Лёс няўмольны падмануў абодвух.
Несвоечасовасць — як турма…
Атрымаў не шчасце, а свабоду.
Побач цэлы свет — цябе няма…
Звершаваў пакуты і прызнанні.
Хто-ніхто з сяброў крычыць: “На “біс”!”
Свечка па няспраўджаным каханні:
Воск маёй слязой збягае ўніз…