Вільні вось

penbelarus.org · Віктар Сямашка - Вільні вось

сьвятло ўзьбіваецца ў згорткі
зьзяюць бажніцы аблокаў

бліснула плячо
сам не заўважыў
як з галавы высунуў
сьцябліну кветкі

зь Вільняй сам-на-сам
уздоўж Вяльлі
вілюжнае ды пявучае,
што косамі матляе густа

вулкі Вільні віруюць,
як промні Маці
нідзе ня пуста, ня проста
напрамак у бок

Вільня вядзе па сабе
падштурхоўвае ў сьпіну мезенцам
заганяе ў сутарэньні
ды ўздымае дагары

Гедымін дыміцца маторамі
да машынаў туляцца ровэры
брук стала сталамі застаўлены –
рэстарацыйныя барыкады

юнакі-артысты ў арках
сівы турыста выбівае корку

з глыткі завулку на пляц
з пляца на мост
з моста на дах
у пошуках восі

трохкутны дом
на старым раздарожжы
быццам кавалак торту
застылы воплеск

стужкі сьвятла разгортваюцца з фараў
абрусамі палошчуцца ля кавярняў

вулкі зь Вяльлёй гакападобна
нясуць і збочваюць уцякаюць
засмоктваюць і выціскаюць
закручваюць у спружыну

ты – вяпрук на ражне
ты на ганчарным коле
на цябе нацягнулі плытку
Вільня вакол тваёй восі

вада Вяльлі пакручаста віецца
струменяцца белым бажніцы…

ад’яжджаю тварам насуперак руху
быццам у адваротнай перамотцы