Якое свята, браце? Не грашы!..
Павер, паэцтва пахне не малінай…
Стаў зборнік вершаў помнікам душы —
Расцягнутай, загаджанай. Адзінай.
Шэдэўры выбягалі з-пад рукі?
Магчыма. Але цешыла не дужа…
БЯДОЙ напампаваныя радкі!
Які ж ты блізарукі, любы дружа!..
Паэтам быць — штодзень глядзець за край.
Высокі боль — капкан, прысуд суровы.
Зайздросны лёс? Ну, дурань, забірай!
Яшчэ і даплачу — насі здаровы!